નાણાં વગરનો “નાથિયો’ અને નાણે “નાથાલાલ !’ તમે જુઓ ! સમાજમાં આજ પ્રામાણિકતાનાં, નીતિનાં, વફાદારીનાં, માણસાઈનાં મૂલ્યો કરતાં નાણાંનું મૂલ્ય વધુ અકાતું થઈ ગયું છે. યેનકેન પ્રકારે નાણું રળી લ્યો, મોભાદાર બની જવાશે ! અન્ય ધંધાની સરખામણીએ એમાં કરવી પડતી વધુ મહેનત પછી પણ ખેતી એટલાં નાણાં રળી શકતી નથી. એટલે “ખેતી એ છેલ્લી કક્ષાનો ઘંધો છે” એવું મનાવા લાગ્યું. આવો હલકો ધંધો કોણ કરે ? જેને અન્ય કોઈ ધંધાની ફાવટ ન હોય તે જ ને ? આવી શિષ્ટ સમાજમાં ઊભી થયેલી હવાએ ખેતી કરતા અને કરવા ઇચ્છતા યુવાનોને નીચાજોણું કરાવ્યું છે. હલકા પાડવાનું કામ કર્યું છે. અરે ! એટલે સુધી કે કોઈ યુવાન ભણીગણીને હોંશભેર ખેતી કરવા તૈયાર થયો હોય, અને જો કુંવારો હોય તો “ખેતી કરે છે ને ?” કહી, કોઈ દીકરી પરણાવવા તૈયાર નથી ! ઉપેક્ષાની કોઈ હદ હોય કે નહીં ? આ પરિસ્થિતિમાં યુવાનો ખેતી કરવા તૈયાર થાય કેમ ? તેને ક્યુ પ્રોત્સાહન આપશું ?
આ વાત વાંચીને થાય છે કે ત્યારે કરશું શું ?ખેતી નબળી થવાના સમાજ-સર્જિત કારણો, આવતી કાલે